Przedswiatecznie...

Wszystko przypomina o nadchodzacych swietach i tutejszy swiat ginie w ozdobach.
Jest ladnie, jest inaczej, jest barwnie, ale czy przez to bardziej po chrzescijansku to nie wiem...
Czasami mysle, ze komercja i to tylko ona trzymaja nas mocno w pazurach.
Oczywiscie podziwiam wszystko, co pojawilo sie teraz do sprzedazy, przede wszystkich na
jarmarkach swiatecznych, ale moja dusza nie potrafi lopotac skrzydlami z tego powodu.
Za duzo ciemnych stron maja w sobie dzisiejsze czasy.

Dzisiaj bylysmy na miejscowej starowce, gdzie jarmark jest mini a wiec ja zdjec nie robilam wcale,
za to Vinniczek wiecznie pstrykal fotografujac czesto rzeczy, ktore mnie samej umykaja.
Nie bede sie miala czym za bardzo chwalic, ale mamy jeszcze przed soba pare wycieczek to moze
uda mi sie odrobic ten ujemny bilans.

Jutro wybieramy sie do najbardziej poludniowo polozonego w Niemczech  (duzego) miasta, co przyniesie ze soba duzo motywow. My oczywiscie spekulujemy na ladny jarnark swiateczny. Lubie patrzec, jak Vinniczek sie zachwyca roznymi widokami... Ja sama juz nie wszystko widze, bo przyzwyczailam sie do wielu motywow i widokow, dopiero "strzelanie aparatem" Violinka uswiadamia mi, ze cos przegapilam...

Na swiecie bialo, ale nie jest to snieg, jaki lubie. Dla mnie najpiekniejszy jest taki suchy, sypki,
skrzacy sie snieg... Wtedy swiat staje sie nie tylko taki idealnie czysty ale tez nabiera troche bajkowych walorow. Ten snieg, ktory mamy jest mokry i pewnie zniknie, bo temperatura ma byc powyzej zera.
Nie bede tu snuc zadnych prognoz, chcialabym tylko, aby pojawil sie kiedys taki snieg jak lubie,
wtedy uciesza sie moje oczy i dusza.
Ta ostatnia ciagle spragniona glaskow, taki juz ze mnie dziwolag.
Ciagle szukam swiatelka w ciemnosci...