Czekajac na...

No wlasnie... Czas tak szybko uplywa i niejako w zasiegu reki tak Swieta jak i koniec roku.

Na co czekamy? Na spotkania rodzinne, na prezenty, na gore smakolykow czy tez na lepsze czasy?

Od kiedy pamietam ten okres w roku budzil we mnie zawsze pewien niepokoj i jakos zawsze

mialam swiadomosc, ze w tej grze nierowno rozdane sa karty...

Sklepy pekaja w szwach tak samo jak wozki kupujacych. Mozna byloby pomyslec, ze glodowka nas czeka... I jak zwykle o tej porze mysle o tych, ktorym nie beda dane ani wystawne swieta, ani gory prezentow, ani bale sylwestrowe...

Ja sama podchodze do calego szumu z pewnym zdziwieniem i dystansem, nigdy nie potrafilam

znalezc w tych wszystkich przyjeciach spokoju ducha. Dlatego tez bedzie u nas spokojnie, bez

zadnych szalenstw i uginajacych sie stolow. Jedyne ustepstwo na rzecz kulinarnej rozpusty to kutia,

ktora postanowilam zrobic w wersji de luxe. Kupilam skladniki, ktore chyba do kutii nie calkiem

pasuja, ale co tam, jak rozpusta to rozpusta, przynajmniej taka.

Swoja droga jutro ponoc swiat sie konczy i jak widzialam w wiadomosciach, gdzies tam we Francji

ludziska juz teraz czekaja na tych w UFO, co to jutro wyladowac maja i ratowac beda...

Mam nadzieje, ze w tym wlasnie okresie kazdy z Was dostatanie to (w sensie duchowym i rzeczywistym) na co czeka, ze spelnia sie marzenia i to, co dla kazdego jest wazne...

Zycze tego z calego serca i wierze, ze bedzie dobrze, ze ten swiat jednak jutro sie nie skonczy!